Kościół został zbudowany w latach 1924-1930, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza Józefa Boducha według projektu architekta Franciszka Mączyńskiego. Poświęcenie świątyni miało miejsce 1 listopada 1930 r. Konsekracji budowli dokonał biskup Karol Pękala dnia 23 maja 1954 r., i od tego momentu kościół nosi wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.
Świątynię wybudowano w stylu neobarokowym, z cegły, z użyciem kamienia. Dach pokryto dachówką, a kopuły dzwonnicy i sygnaturki blachą miedzianą. Tynkowane ściany ozdobiono gzymsami. Kościół jest budowlą trójnawową o charakterze bazylikowym z transeptem. Prezbiterium równe jest szerokości nawy głównej. Po jego bokach umieszczono przybudówki mieszczące kaplicę i zakrystię. Od frontu mieści się czworoboczna wieża ozdobiona hełmem o charakterze neobarokowym. We wnętrzu nakrytym stropami kasetonowymi i sufitami znajdują się XVII-wieczne ołtarze barokowe i ambona, stanowiące niegdyś wyposażenie starego kościoła parafialnego. W ołtarzu głównym w 1954 roku umieszczono obraz autorstwa Tadeusza Serednickiego w stylu malowidła „Maryi Niepokalanie Poczętej” hiszpańskiego malarza E. Murilla. Witraże wykonali: w latach 30. XX wieku Krakowski Zakład Witrażów S. G. Żeleńskiego oraz w latach 80. XX wieku firma Józefa Furdyny z Krakowa. W kościele znajdują się również XVIII-wieczne stacje drogi krzyżowej. Organy zbudowane zostały w latach 1956-1958 przez firmę Wacława Biernackiego z Krakowa i zamontowane na chórze muzycznym. W dzwonnicy zamieszczono trzy dzwony: jeden pochodzący z XVII wieku i dwa odlane w roku 1973 przez Odlewnię Dzwonów Rodziny Felczyńskich z Przemyśla.
Kościół wpisano do rejestru zabytków w 1988 r. Odpust parafialny odbywa się 15 sierpnia.
